ในคืนยะเยือกวันลอยกระทงปี 2544 เด็กหนุ่มตัวสูง หน้าตี๋ ใส่แว่นจากจังหวัดนครราชสีมาเพิ่งสอบเข้า ม.ธรรมศาสตร์ได้เข้าร่วมกิจกรรมลอยกระทงที่จัดที่ ธรรมศาสตร์ศูนย์ รังสิต ด้วยการเดินขาย "หลอดเรืองแสง" อันละ 10 บาท
เขาเป็นเพียงเด็กซื่อๆคนหนึ่ง ตามประสาเด็กต่างจังหวัด ชื่อของเขาแปลกไม่มีใครเหมือน ความหมายก็แปลกแปลว่าหลานรักของปู่่
ปิลันธ์เป็นเด็กที่เก่งคณิตศาสตร์หรือวิชาเลขมาก เป็นเด็กที่เก่งที่สุดในรุ่นของเขาในโรงเรียนชายล้วนประจำจังหวัดของเขา ประตูสู่อีสาน จังหวัดนครราชสีมา โรงเรียนราชสีมาวิทยาลัย ด้วยเหตุนี้เขาจึงเรียนพิเศษวิชาเลขหลายที่
ที่กวดวิชาอาจารย์ตู่ประตูของห้องเรียนจะอยู่ทางหน้าห้องใครเข้ามาก็จะเห็นชัดเจน เป็นที่สนุกสนานของนักเรียนชายวัยกลัดมัน ในการทำเสียงฮือฮา หรือ เสียงแซว เวลานักเรียนหญิงหน้าตาน่ารักเดินเข้าห้องสาย
ที่นี่แหละที่เค้าได้เจอกับ "เธอ" เป็นครั้งแรก "เธอผู้นั้น" เป็นหญิงสาวใบหน้าคมเข้ม ผิวสองสี จะใต้ก็ไม่ใช่ อีสานก็ไม่เชิง แต่ที่แน่ๆใบหน้าของ "เธอ" สวยมากๆ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไร จะเอาอะไรกับเด็กวัยรุ่นผู้ชายที่ผิวขาวอยู่แล้วยังสรรหาครีมไวท์เท็นนิ่งมาทา ในสมัยนั้นเด็กในต่างจังหวัดมักจะชอบผู้หญิงประเภทขาวก่อนได้เปรียบเป็นหลัก
ไม่เพียงเท่านั้นเพื่อนสนิทของปิลันธ์ในเวลานั้น "พีรณัฐ" ผู้มีใบหน้าและรูปร่างละม้ายคล้ายชาคริต ยังเคยกล่าวว่า "เธอคนนั้น" ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับเขา จากที่มีเพื่อนเชียร์ให้เขาจีบ "เธอ" ตอน ม.ต้น พีรณัฐไม่สนใจเลยแม้แต่ชายตามอง
ปิลันธ์รู้จักเธอมากขึ้นหลังจากได้จีบผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกันกับ "เธอ" และ ก็ได้ยิ่งได้ยินชื่อมากขึ้น หลังจากเอ็นท์ติด ธรรมศาสตร์เพราะเรียนที่เดียวกัน พอบอกว่าได้ที่ธรรมศาสตร์ก็จะมีแต่คนบอกว่า ที่เดียวกับเธอคนนั้นใช่มั้ย ที่เดียวกับเธอคนนั้นใช่มั้ย
กลับมาในคืนยะเยือก ในเวลานั้นชายหนุ่มใสซื่อที่ซื่อจริงๆ ไม่รู้จักคนทั้งมหาวิทยาลัยรู้จัก "เธอผู้นั้น" เป็นดาราดาวรุ่ง ด้วยความมีใบหน้าไทยๆ จึงได้เล่นละครพีเรียดได้เป็นนางเอกทีเดียว
ชายหนุ่มเดินขายหลอดเรืองแสงไปเรื่อยๆ ไปเรื่อยๆ จนไปถึงหน้างานลอยกระทงที่จัดอยู่ที่สระน้ำตรงคณะแพทย์ของธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต คนในงานเยอะมาก คราคร่ำไปด้วยนักศึกษาชั้นปี 1 ของทุกคณะ ทั้งคนมาร่วมเล่นเกมส์ ทั้งคนมาลอยกระทง ทั้งคนมาหาของกิน ในบรรยากาศอากาศหนาวเย็นสบายของช่วงปลายปี หลังจากนั้นสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับชายหนุ่ม
ปิลันธ์!! ปิลันธ์!! จำเราได้มั้ย จุ๋ยไง
เสียงเรียกแผดดังผ่าอากาศ "เธอผู้นั้น" กวักมือเรียกชายหนุ่มให้เข้าไปหา ในซุ้มขายน้ำที่ "เธอ" ขายอยู่กับเพื่อนๆ ทุกคนในงานหันมามองชายหนุ่มเป็นสายตาเดียว
ไอ้ห่านี่มันเป็นฟะ ทำไมดารานางเอกระดับประเทศต้องมาเรียกมันด้วย ทุกคนในงานคงคิดเช่นนี้
ชายหนุ่มก็เดินเอ๋อๆเข้าไปตามเสียงเรียก พร้อมก็กับตอบว่า
"จำไม่ได้ครับ"
หญิงสาวผู้นั้นหัวเราะอย่างน่ารัก พร้อมกับตอบว่า จำไม่ได้เหรอ จุ๋ยที่เรียนเลข อ.ตู่ ไง
เพื่อนของ...(ชื่อเพื่อนของเธอที่นายปิลันธ์เคยจีบ)
ชายหนุ่มก็ร้อง อ๋อ!! จำได้แล้วล่ะ 555 จากนั้นก็ทักทายโอภาปราศรัย ว่าเรียนคณะอะไร อะไรยังไงเล็กน้อย
แถมด้วยเรียก "เธอ" ให้ช่วยซื้อหลอดเรืองแสง
ระหว่างนั้นปิลันธ์ก็สังเกตบรรยากาศรอบข้าง คนในงานหันมามองตัวเขาเป็นสายตาเดียว รวมทั้งกลุ่มเพื่อนของ "เธอผู้นัั้น" ที่ยืนขายน้ำอยู่ เขาคงคาดไม่ผิดว่าทุกคนคงคิดว่า ไอ้นี่มันเสร่อจริงๆ ดาราคนรู้จักกันทั้งประเทศ ทำไมมันโง่อย่างนี้ ทั้งๆที่เค้าทักมึงก่อนด้วย
จากความประทับใจนี้ทำให้เขาคอยติดตามผลงานของเธอทั้งในฐานะคนโคราชเหมือนกัน เด็กธรรมศาสตร์เหมือนกัน และ คนที่เคยทำให้ประทับใจไม่ลืมในวันลอยกระทงเหมือนกัน
และในวันนี้ทางพิธีกรก็ได้อยู่กับคุณปิลันธ์เจ้าของเรื่องความประทับนี้แล้วครับ
เฮ เฮ เฮ (เสียงปรบมือ)
พิธีกร : มีสิ่งของอะไรที่คุณเก็บไว้เกี่ยวกับ "เธอผู้นัั้น" มั้ยครับ
ปิลันธ์ : เคยมีครับ แต่ตอนนี้ไม่อยู่แล้ว เมื่อก่อนผมเคยมีรูปถ่ายคู่กับเธอ ถ่ายในงานเฟรชชี่เกมส์ของ ธรรมศาสตร์ปี 46 ตอนนั้นเค้าเป็น "ลีดมหาลัย" แล้วมาเดินดูลีดพวกเด็กๆไปสืบทอด ผมเป็นเด็กปีหนึ่งใหม่เพราะเปลี่ยนคณะ ก็เดินเข้าไปขอถ่ายรูป แล้วก็เก็บรูปใบนั้นไว้ในรถตลอดครับเพราะว่าชื่นชมเขามาก จนมีคนเข้าใจผิดประจำว่าเป็นแฟน จนเคยเกือบทะเลาะกับแฟนตัวจริงก็หลายครั้งครับ เพราะรูปใบนี้(หัวเราะ) แต่ตอนนี้รูปใบนี้ก็หายไปแล้วครับ รวมทั้งไฟล์ในคอมฯด้วยเพราะฮาร์ดดิสต์เสีย เหลือแต่เพียงความทรงจำที่ดีๆ เกี่ยวกับเขาครับ
พิธีกร : ได้ติดตามผลงานการแสดงอะไรของเขาบ้างครับ
ปิลันธ์ : นับตั้งแต่ กษัตริยา เรื่องที่ผมชอบที่สุดก็คือ ตลาดน้ำดำเนินรักครับ เธอเล่นเป็นส้มโอ แม่ค้าสาวสุดสวยขายผลไม้ในตลาดน้ำที่น่ารักมาก คู่กับคุณอู ภาณุ สุวรรณโณ หนุ่มขับรถตู้พานักท่องเที่ยวมาเที่ยวตลาดน้ำ น่าเสียดายที่ต้นสังกัดคือกันตนาและช่อง7 ป้อนงานไม่ค่อยเป็นที่น่าจดจำเท่าไหร่ เสียดายฝีมือทางการแสดงของเธอมากๆครับ แต่ก็โชคดีหลังจากที่หมดสัญญาเป็นนักแสดงอิสระมีแค่สัญญาพิธีกรกับเวิร์คพอยช์ ก็ได้ "สามีตีตรา" ของผู้จัดหน้าใหม่คุณแอน ทองประสม ให้พลิกกลับมาเล่นร้ายในบท "สายน้ำผึ้ง" เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดแย่งสามีเพื่อนอย่างครับ ในเรื่องนี้ผมชอบการแสดงของเธอมากครับโดยเฉพาะสายตาเคียดแค้นอาฆาต เอ่อ ระหว่างนี้ก็มี MV ไม่รักไม่ต้อง ของนิวจิ๋วด้วยครับที่ผมชอบ
พิธีกร : จะฝากอะไรถึง "เธอผู้นั้น" มั้ยครับ
ปิลันธ์ : ผมเชื่อว่านับจากนี้เธอจะกลับมาแจ้งเกิดเหมือนดาราหลายคนของช่อง 7 ที่ย้ายข้ามมาช่อง 3 แล้วได้โอกาสโชว์ฝีมือครับ ก็อยากให้เธอมีผลงานที่เป็นที่จดจำเยอะๆ ตลอดไป ในฐานะเพื่อนคนนึงก็ยินดีกับเพื่อนที่ประสพความสำเร็จในฐานะนักแสดงครับ ถึงแม้ตอนนี้เขาจะจำผมไม่ได้ แต่ก็อยากจะบอกว่าเพื่อนคนนี้ไม่เคยลืมประโยค "ปิลันธ์ๆ จำเราได้มั้ย นี่จุ๋ยไง" เลย และจะให้กำลังใจเพื่อนตลอดไปครับ
ปล.เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น ไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ สถานที่ และ บุคคลจริงใดๆทั้งสิ้น ;)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น