นิราศวาเลนไทน์

นิราศวาเลนไทน์

วาเลนไทน์ ปีนี้ ฤดีสุข
เช้ามืดลุก ผุดจากเตียง อาบน้ำท่า
ต้องรีบไป เฝ้าโกดัง ทันเพลา
เจ็ดโมงกว่า ราชรถ แล่นออกไป


ผ่านตัวเมือง สูงเนิน ในตอนเช้า
ฝนตกเบา ปรอยๆ หัวใจไหว
ความอ้างว้าง ตกเข้าสู่ ประตูใจ
เมฆมืดใย บังแสง สุริยา

ต้องไกลห่าง นวลน้อง อันที่รัก
ภาระหนัก ของพี่ มีหนักหนา
พี่จำใจ ต้องจำจาก ดากานดา
คาดหวังว่า เย็นนี้ คงพบกัน

จะได้ไป ดูบอล เอฟเอคัพ
พาเลซเปิด บ้านรับ ลิเวอร์พูลนั่น
ได้ดูบอล คู่น้อง คู่ชีวัน
ความสุขนั้น ล้นเหลือ สุดสมปอง

แต่ตอนเช้า งานเรา เฝ้าโกดัง
ไม่เห็นฝั่ง ที่จะเสร็จ การรับของ
ของมามาก หลายบริษัท ก่ายกอง
คิดถึงน้อง ท้องก็หิว ใกล้เพลา

บ่ายสองแล้ว ของยังมา ไม่หยุดหย่อน
พี่ทั้งร้อน ทั้งหิว อยากเห็นหน้า
เหนื่อยเท่าใด ไม่เศร้าเท่า ห่างแก้วตา
คิดถึงหนา ทุกวันมา วันนี้ไม่มี

ที่รักของ เรานั้น ไม่สบาย
นอนพักกาย หลับไหล ไกลห่างพี่
ไม่มีคน เรียกพี่กินข้าว เหมือนทุกที
โอ้ฤดี กลัดหนอง สุดระทม

ผ่านไปได้ ผ่านไปแล้ว เวลาเย็น
นั่งลงเค้น คิดคำ เป็นปฐม
นำประกอบ เป็นบทกลอน น่านิยม
อยากจะบ่ม เพาะความ รู้สึกดึ

บ่มเต็มที่ แล้วจะ นำมอบให้
ที่รักไป ในตอนเย็น นะยาหยี
ว่าพี่รัก คิดถึงเจ้า สุดชีวี
หวังเจ้าจะ อยู่กับพี่ ตลอดไป

 ติดบนการ์ด สุดสวย ที่หามา
ที่เจ้าถือ อยู่นี้หนา ใช่อื่นไกล
เจ้าอ่านมา ถึงบรรทัดนี้ แล้วใช่ไหม
ไม่มีอะไร แค่จะบอกว่า "I Love You"

เขียนให้ภรรยาในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2558 ครับ
จริงๆวันนั้นยุ่งมากๆ ยุ่งทั้งวัน
แต่ก็คิดจะทำอะไรดีๆให้เขาก็เลยลองแต่งกลอนดูครับ
เกี่ยวกับเหตุการณ์ในวันนั้นบันทึกเป็นความทรงจำ

ดูที่ความตั้งใจจะดีครับ ถ้าดูเอาความสวยงามคงไม่ค่อยเท่าไหร่เพราะรีบแต่งมากๆ ^_^