มีแต่สีเทา

เมื่อครั้งยังเด็กตาฉันมองได้เพียง 2 สี
สีนึงสว่างอร่ามตาขาวบริสุทธิ์
อีกสีดำเหี้ยมทะมึนสีของยักษ์มาร
สีอื่นนอกจากนี้ฉันนึกไม่ออกฉันยังเด็ก

ดูหนังอินเดียก็มีพระรามมีทศกัณฑ์
ดูละครไทยก็มีพระเอกมีผู้ร้าย
ศาสนาพุทธก็สอนฉันว่ามีดีมีชั่ว
ฉันก็เผลอไผลไปว่าโลกนี้มีแค่คนดีกับคนชั่ว

เมื่อฉันเติบโตเป็นผู้ใหญ่
ฉันเข้าใจมากขึ้นว่าสีที่มีมีมากกว่านั้น
ดำกับขาวเมื่อเจอกันนั้นได้สีเทาๆ
ทุกสิ่งในโลกนี้ล้วนเป็นสีเทาๆ

มองย้อนไปฉันนี่ช่างน่าโง่เขลายิ่งนัก
มองโลกแค่สองสีนี่แหละ "เป็นทุกข์"
มองโลกอย่างเทาๆนี่แหละ "เข้าใจ"
มองอย่างไรดีจงใช้ปัญญานี้ตรึกตรองเอา